İnsanın en büyük özelliği nedir? diye sordu. “Sanmak,” dedi boşluk. “Seviyor sanırsınız, sevecek sanırsınız, kimilerini de mutlu sanırsınız. Hele de siz mutsuz ettiyseniz, vicdanınızı susturmak adına üzdüklerinizi ya mutlu, ya suçlu sayarsınız. Hepsinin ortak özelliğiyse size bunların mutluluk getireceğini düşünmektir. Unuttuğunuz şeyse vicdandan dilini keserek, yüreğini kopararak, beynini parçalayarak kurtulamayacağınızdır çünkü o, bunların hiçbirine sahip değildir. O yalnızca bir gölgedir. Kendinizi kandırdığınız bir dünyada, kendiniz kadar onu da yanınızda taşırsınız.”
"İnsanlar düşünebildiği için hayvanlardan üstündür derler; peki insanlar yalnızca çıkar, yalan ve âdilik için kullanıyorlarsa bu kabiliyetlerini üstünlük bunu neresinde?..."
Hayal gücünü yalnızca kötü anılarını kullanmak adına çalıştırmak, bu kasvetin üzerinde durarak kendi ağırlığınla aynı problem üzerinde batmak ne büyük bir işkenceydi.