Sevgili Justin,
Sana bunları, yine bilinmeyene yaptığım bir yolculuğun arifesinde, Özgüristan’ın kuzey sınırından yazıyorum. Özgürlük’teki yaşamım pek mutlu bir deneyim değildi; bu ülkenin vatanım olmasını kesinlikle istemem. Seni yanıltmak istemiyorum. Özgürlük’teki yaşam, önemli pek çok bakımdan, kuşku götürmezcesine özgürdü. Burada ne tutuklandım ne ihbar edildim, ne de polisler ya da askerler tarafından taciz edildim; hapse de atılmadım. Yardımsever uzmanların ve planlamacıların hesaplamalarının sonuçlarında da, diğer insanların kişinin nasıl yaşamadı gerektiğine dair düşüncelerinin baskısından da özgürdüm. Açıkça söylemek gerekirse, yapayalnız bırakıldım. Özgürlük’te rastladığım herkesten farksız gibiydim.
Peki ama, gerçekten özgür müydük?
Tembellik ve korkaklık, bunca insanın, hayatları boyunca kendilerinden memnun bir halde olgunlaşmamış olarak kalmalarının başlıca nedenleridir. Toyluk ne kadar da kolaydır! (Kant)