Nurullah Ataç'in bir eleştirmen olarak dergilerde bir çok Aydın kişiye yaptığı eleştirilerin (ona göre aydın değiller, Bedri Rahmi Eyüboğlu bile) toplandığı bir kitap. Temelde Shakespeare'in Prospero ve Caliban örneğinden yola çıkarak gerçek aydınların, yarı hayvan yarı insan olan caliban (köylü) ile ugrasmasinin doğru olmadığını, yarım yamalak olduğunu, kalkınmanın kentle köyle bireyle toplumla birlikte olması gerektiğini vurguluyor. Aykırı bir tavrı var. Her konuda farklı bir bakışı var. Ve gerçekten sert bir eleştirmen.
