Platon’un gençlik dönemi eserlerinden. Çok silik de olsa daha sonra kuracağı idealar teorisinin izleri bazı satırlarda sezilebilir. Ruh ölümsüzlüğü, anımsama, kozmogonisine dair herhangi bir emare ise Protogoras’ta yer almıyor. Şairlerin eserlerine olan neredeyse etimolojik incelemeleri ile birlikte onlara olan saygın yaklaşımı, Platon’un önceden “Devlet”’ini okumuş okurları burada biraz şaşırtabilir.
Platon’un, bugünün profesörleri diyebileceğimiz dönemin sofistlerine olan küçümseyici atılganlığı ise Protogoras’ta da yine Sokratik dialoglar eşliğinde devam ediyor. Platon’un varlıklı ve aristokrat bir aileden gelmesi, ömrü boyu yaşamak için gelire ihtiyaç duymaması, para kazanmak için kendini yetiştirmiş ve bilgisi ile hayatını kazanan diğer insanları zengin bir edebi dille alaya almasına yetmiş olmalı. Bugün bunun tam karşılığı ise züppelik sanırım.
Protogoras’ın ön plandaki asıl tartışması ise erdemlerin öğretilebilirliği üzerine. Logos’lar yer yer mitos’lar eşliğinde devam ederken varılan sonuç okuyucuya doyurucu gelecektir. Eksik yaratılmış insanlık sonrası, tanrıların bu eksiklikleri fark ederek telafi etme çabası ve insalığın da bunu faydalı şeylere dönüştürebilme kabiliyeti ile erdemler için öğretilebilirlik sorusu üzerine somut bir düşünceye ulaşılabilir. Yine de gerçek kimliği ile Protogoras’ın da dediği gibi “insan her şeyin ölçüsüdür”.
