Bana öyle geliyor ki, hep semptomlar üzerinde duruyoruz, onların nereden doğduklarını hesaba katmıyoruz. Çocukları eğitirken, sadece başımız sakin kalsın istiyoruz, güçlüklerden hoşlanmıyoruz. Örnek çocuk yetiştirmek istiyoruz, bu politikanın, çocuğun hoşuna gidip gitmediğine bakmadan...
O kuşku, gerçekte, öznel olarak, en kesin olması gereken sevgiden kuşkudur. Her şeye yayılmış, en küçük ayrıntıya uzanmıştır. Sevgisinden kuşkulanan, başka her şeyden, en küçük şeyden bile kuşkulanabilir...