Heinz Kohut`un Kendilik Psikolojisi, Nesne İlişkileri okulundan sonra, Freud`un dürtü / savunma modelinden ikinci önemli epistemolojik kopuşu temsil eder. Psikanalitik kuramın odağına cinsellik ve saldırganlık dürtüleri yerine narsistik gereksinimlerin yerleşmesi, analist - analizan ilişkisinin de baştan kurgulanmasını, tekniğin merkezine empatinin oturmasını beraberinde getirir. Yorum deneyime yaklaşırken, mahrum bırakan "baba-analist"in yerini de, gerektiğinde besleyen "anne-analist" alır. Artık analiz odasındaki tek ilişki aktarım-karşı aktarım ilişkisi değildir.
Elinizdeki kitap, psikanalizin geçirdiği bu önemli dönüşümü sağlayan, zaman içinde "klasik" statüsünü kazanmış makaleleri okuyucuya sunmanın yanı sıra, kopuşun niteliğini sergilemeyi, kuramla uygulama arasında köprü kurarak analiz odasında olup bitenlere bir göz atmayı, yol çatallandığında Kendilik Psikolojisi`ne sapanların şimdilerde vardıkları ve yarın için hedefledikleri menzilleri gözden geçirmeyi amaçlıyor. Psikanalizin `öteki` yüzünü merak edenler için...
