Bir terapinin etkinliği, yazara göre bilimsel doğruluğunda değil, danışanla terapist arasında paylaşılan kültürel dünya görüşü ile ne denli uyumlu olduğuna bağlıdır. Terapi böylece terapistin otoritesini pekiştirir ve danışan kişinin o terapistin kendisini iyileştirebileceğine dair kesin bir inanç ve güven duymasını sağlar. Danışanlar iyi bir terapisti kendi dünya görüşlerine empatik ve önyargısız olarak Yaklaşan kişi olarak tanımlamışlardır. Bir başkasının kendisini, ıstırabını, sıkıntısını kısmen de olsa anlayabileceğine olan inancını derinden derine tedavi edici bir etkisinin olacağı düşünülmektedir.
