Ya ol! Ya öl..
Necip Fazıl'ın ”OL”amayanların “ÖL”mesi gerektiği ya da hayatın onları oraya getireceğini vurguladığı sözüdür bu. İlk kez 1959 yılında Büyük Doğu dergisinin kapağından yayınlamış bunu Adnan Menderes için, Mustafa Yürekli'nin dediği gibi. “O dergide Necip Fazıl, Menderes’in ya bir anayasa değişikliğiyle CHP düzenini yıkacağını ya da CHP’lilerin darbesiyle yıkılacağını, hatta ipe gideceğini anlattı. Dediği gibi de oldu, bir yıl sonra 27 Mayıs darbesi oldu. Menderes, değiştirmediği 1924 Anayasası’nı değiştirip çiğnemekten dolayı darağacında can verdi..”
Neden "Ya ol! Ya öl.." ile başladım? Çünkü okuduğum bu piyeste baş karakterimiz Recep Kafdağlı bu yanlış, saçma ve boş düzende var olmadığını düşünüp ölmek isteyen birisi. Ama bir türlü ölmeyi beceremiyor ve eser boyunca “ol”makla “öl”mek arasında gidip geliyor ama “öl”meyi başaramayınca çaresiz “ol”mayı deniyor. Bu denemenin sonucunda ise Recep, “ol”maktan da mutlu olmuyor.
Toplumsal ironi ve komedi barındıran piyes, yazarında bu türdeki ender eserlerinden. 1965 yılında yazıldığı düşünülen oyun, öldükten çok sonra 2000 yılında yayınlanmış anca. Her insanın bir Püf noktası olduğunu, önemli olan onu yakalayabilmek olduğunu anlatıyor üstad.
