Pulbiber Mahallesi Didem Madak

Canım kızım,
Cehaletimden şair oldum..
Annesizlikten ..Sen sakın şair olma!
Didem Madak'ın kızı Füsun için yazdığı mektuptan birkaç satır bile yeterli insanın yüreğini dağlaması için işte bazı şair ve şaireleri biraz olsun anlayabilmek için onların hayatını bilmek gerekir..
Didem Madak'ın şiirlerini okurken her seferinde burnumun direği sızladı tabiri caizse çünkü bu aşırı duygu yüklü şiirler erken yaşta kaybettiği annesi Füsun Hanım için yazılmış ve şiirlerinde geçen tüm şahsiyetler şairenin hayatında yer etmiş kişiler "Grapon Kağıtları"adlı şiir kitabının arkasında yazdığı gibi "bu kitapta yer alan şahıs ve mekanların gerçekle alakaları tamdır"söylemini nerdeyse tüm şiirlerinde desteklemiş çünkü Madak yaşamıyla şiirlerini bütünleştirmiş bir kadın her ne kadar şiirlerini okuduktan sonra üzüntü duysamda bu anlam dolu şiirleri tekrar bıkmadan okurum kesinlikle herkese tavsiye ederim ..
Son olarak bu kitabı benimle buluşturan kitap kardeşim Sineme çok teşekkür ederim :)

"Didem Madak, o güzel kalemini burada da sürdürüyor..." demeyi çok isterdim açıkçası. Bütün edebiyatçılarda mı var bu durum? Hangisi? İlk çıkardıkları kitap çok güzel oluyor, sonraki kitap daha da güzel, sonraki ve sonraki... Ta ki, sondan bir önceki kitaba kadar durum bu. Ama son kitapta her ne oluyorsa, diğer kitaplarındaki zevk olmuyor. Bir Oğuz Atay'da oldu, şimdi de Didem Madak'ta...

Ama sakın yanlış anlamayın! Son kitaplar kötü demiyorum. Ne Oğuzcum Atay için ne de Didem Abla için.. Demek istediğim şu; ilk iki kitabındaki (Grapon Kağıtları ve Ah'lar Ağacı) ve bu kitabındaki (Pulbiber Mahallesi) güzellikler birbirinden farklıydı. Belki de sadece bana öyle geliyor..

Bunları dedikten sonra biraz da kitaba eğilelim. Bu kez doğum ve doğurganlık konularını fazla mı ele aldı, yoksa bana mı öyle geldi? Bilmiyorum. Mesela şu dizeleri;
"Birden içimde sevinçli bir gezegen keşfetmiştim.
Muhtemelen hayat vardı." gibi..
Ve mesela, annesi, kardeşi diğer kitaplarındaki yoğunlukta değildi.. Bu sefer;
2 adet (eğer yanlış saymadıysam) kedi,
1 adet Leman,
1 adet Pulbiber Mahallesi,
Yarım Anne,
Ve yeteceği kadar sokak ağzı
Ve yeteri miktarda alkol
Ve sonlara doğru şiir düzenini takipsizlik
Üstadın* da dediği gibi;
"Ne manzum ne de nesir
Aman yarabbi bu nece bir şiir" olmuştu.

Yukarıda da belirttiğim gibi, diğer iki kitabından farklı geldi bana, ama o fark neydi? Bir türlü anlamadım, sadece farkın varlığını bildim o kadar.. Ama buna rağmen Pulbiber Mahallesi'nin de kendisine göre güzellikleri mevcut.. Evet, diğer kitaplarındaki havayı burada yakalamamış olmam kitabı ve ya şiirleri kötü bulduğum anlamına gelmesin!

Nev-i şahsına münhasır derler ya hani işte böyle bir şey Pulbiber Mahallesi.. Her şeye rağmen eminim bu kitabını da seveceksiniz.. Hatta bazılarımız bu kitabı diğerlerinden daha çok sevecektir eminim...

Pulbiber Mahallesi Didem Madak’ın yayımlanan son şiir kitabı...

Didem Madak’ın bu kitabında yer alan şiirlerin anlatımı oldukça kapalı. Diğer kitaplarına nazaran bu kitapta yer alan şiirleri oldukça uzun. Kitabın sonunda Didem Madak’ın ölümünden sonra yayımlanan dört şiirine, yakın dostu Müjde Bilir’in Didem Madak için yazdığı bir yazıya ve Didem Madak’ın son şiiri olan 128 Dikişli Şiir’e yer veren ‘‘Ardından’’ isimli bir bölüm de yer alıyor. Bu bölümde Müjde Bilir'in yazdığı yazıyı okurken oldukça duygulandığımı söylemeliyim

Fikrimce, Pulbiber Mahallesi Didem Madak’ın seslenmelerinin, dertlerinin, hüzünlerinin en yoğun olduğu eseri. Bu nedenle kitabın içindeki şiirler her ne kadar kapalı ve anlaşılmaz olsa da insanı duygulandırmayı başarıyor.

Didem Madak... Ruhu defolu bir kelebek, bir şair bir kadın. Didem Madak kimliği; kapalı,acılı ve yarım. Yarım çünkü her satırına sancıyan bir yanını bırakmış ve öylece yazmış bir şair, bir kadın. Didem Madak üslubu; açık seçik vermez okura duyguyu. Ama ortak acılarda okuruyla buluşup bütünleşmeyi pek iyi bilir. Didem Madak şiirleri gizil bir hüzün bırakırken hatırımda kendimi hatırlatır en çokta.
Velhasıl Pulbiber Mahallesi'ni tanıyın çünkü;
Acı yok o mahallede hiç olmadı, yalnız şarkılara fazla pulbiber atıyorlar. O kadarı da olsun değil mi?

“Dokunsalar dağılırdı iyi pişmiş kurabiyeler gibi kalbimiz” siradanliktan uzak farklı bir tarzı var hüzünlü ama güzel okumaya değer

Yeni baskısına kitaplarında yer almayan şiirlerinin eklendiği, bu şiirlerin kitabı daha da güzel bir hale getirip akıllarda yerini sağlamlaştırdığı, Didem Madak'ın ısrar üzerine yazılmış son kitabı Pulbiber Mahallesi. Bundan hemen önce ilk kitabı Grapon Kağıtları'nı, ondan önce de Ah'lar Ağacı'nı okudum ve bence izlenilmesi gereken okuması sırası tam olarak şöyle:

1- Grapon Kağıtları
2- Pulbiber Mahallesi
3- Ah'lar Ağacı

Bu sıra izlendiği takdirde Didem Madak'tan alınacak verimin tüm işlerliğiyle geçerli olacağını sanıyorum, fakat elbette ki bu yalnızca kişisel görüşüm. Bir küçük tavsiyem daha var: Bu kitapları, benim yaptığımı yaparak art arda okumayın, kırılıyorsunuz sonra.

Didem Madak'a veda ederken bir kez daha, içli okumalar.

Didem MADAK ı, ahlar ağacı ile tanımıştım.
Bir zamanlar kendimi hint kumaşı zannetmiştim
Yokluğum kaç metre eder...
Diye bir mısra ile sevmiştim
Ben melankolik şiir seviyorum
Ve bu siz aşktan ne anlarsınız bayım ile devam etti.
Bu kitabında bütün şiirleri güzel değil aslında hepsi şiir değil serbest stil...
Bazı şiirleri ayık kafayla yazmadığı aşikar.
Ve bu kitapta mutfak terimlerini çok güzel duygulara yüklemiş.
Ölümünden sonra eklenmiş şiirlerde var kitap ta..

Kısacık ömrüne sığdırdığı acı ve hayat dolu şiirlerini yüreklerde en derinden hissettiriyor.Çiçekli şiirler yazmak istiyorum diye yazmıştı dizelerinde aslında hayatın diken çiçeklerini gözler önüne seren yürek dolu şiirler okudum.

"Öyle çok şimşek çaktı gece
Ben sonu Z harfi olarak düşündün
Son harf olarak
Ben Zeni düşündüm ahbap"
Madak'ı çok bilmem ama üslubu konuyu işleyişi ve konuları bakımından samimi biraz daha İstanbul'un 90'larının kenar mahallesinde ki güçlü bir kadını hissettirdi bana.

Didem Madak öyle bir kadındır ki oturup onunla kahve içesiniz gelir. Dertleşmek istersiniz.