Pulbiber Mahallesi
Didem MadakYorumlar ve İncelemeler
Madak'ın hayatını ayrıntılı olarak okuduğumda çok etkilenmiştim. Elimde o zaman 
Ah'lar Ağacı kitabı vardı. Ağlayarak okumuş, bazı noktalarda kendimi bulmuştum. Şiirlerine ne kadar hayran olsam da hızlı tüketmek istemediğimden uzun bir süreçte okudum eserlerini. 
Grapon Kâğıtları derken şimdi de 
Pulbiber Mahallesi ile noktayı koydum ne yazık ki.
Nasıl hala Ah'lar Ağacını açıp orta yerinden okumaya başlıyorsam ve bana hissettirdikleri değişmiyorsa, Pulbiber Mahallesi de zaman zaman aralayacağım ve aynı tadı alacağım bir kitap olarak yerini aldı kütüphanemde.
Madak'ın günlük hayattan, bir tv reklamından bahsederken bile, bunu bir noktaya bağlayışı; en sıradan cümleleri, en normal şeyleri bile söylerken insanın içinde bazen derin bazen hafif bir yara açışı beni çok etkiliyor. Çoğu zaman yaşamından izler bulmak, hislerini anlamak, dünyadan böyle biri geçip giderken henüz çocuk yaşta olduğum için ancak onu kaybettikten sonra bulmak beni çok yaralıyor. İçimde bir yerlerde sürekli 
Didem Madak ile kucaklaşıyorum. Hiç konuşmadığım bu insanla sırdaş oluyorum sanki. Hayır, ben bu insanla şiirleri aracılığıyla konuşuyorum...
Ölüm ne çok şey alıyor dünyadan.. Dünya eksiliyor, eksildikçe yarım yamalak tuhaf bir hale geliyor..
Bundandır belki de eskiye duyduğumuz özlem, sürekli bir eski şeylerin özlemi...
Bilemiyorum, tartışmaya çokça açık.
Ama "O güzel insanlar güzel atlara binip gittiler." diyor ya 
Yaşar Kemal , ölümün dünyayı