Son günlerde başımdan geçenleri düşünmeye başladım.
Sonra düşünmekten vazgeçtim.
Hayat insanı müthiş yıpratıyordu.
"Belki yarın daha iyi bir gün olur." dedim içimden.
Tanrım, ne kadar sıkıcıydılar. Tıpkı insanların çoğu gibi. Yeni, ilginç hiçbir şey kalmamıştı artık hayatta. Her şey ruhsuz ve ölüydü. Tıpkı filmler gibi.