"Bu dünyada güzel kardeşlerim iki tip insan vardır. İki tip daha fazla değil. Kışın bile tişört giyenlerle yazın bile kazak giyenler. Bu kadar. Hah, aralarındaki fark da bünyelerinden ibaret değildir, söyleyeyim."
...
"Hayır tabii ki, ikisi de eli öpülesi anneleri olan sıradan insanlar. Bir farkla. Biri öyle bir özgüvenle doldurulmuştur ki kendini dünyanın yargıcı sanır. Dünyanın güneşin çevresini turlamasını bile sindiremez, mevsimlere posta koyar. Diğeriyse ürkek, ezik bir herifçioğludur, sakınır kendini. Biraz üstüne gitsen mevsimlerden bile özür diler."
HER ŞEYE YENİDEN BAŞLAMAK NASILDIR?
Geride enkaz bırakmadan, yeni doğmuş gibi, pürüzsüz -geçmişsiz değil tamam, ama güzel öğrenilmiş bir geçmiş. Bu öyle zordur ki, ölüp dirilmek mümkündür belki, bu değildir.