Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
6
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Şairin dediği gibi, hafızadan yüreğe sızan şiirdi anılar.
Kalem, ahengi bulduğunda, herkesten daha iyi anlatır derdini.
Ne günahı vardı bu kadın kısmının?
Vicdanının sesini duyduğun müddetçe günahkâr olamazsın.
Yaraya merhem olur muydu gidenin arkasından ağlamak!
Hurafeye mi tarihe mi inanmalıydı kafası çalışan insan! Ölüde değil dirideydi keramet.
Kulun değil kaderin emrindeydi insanlık.
Şu âlemi yaratana iman ettikten sonra, itikadın gereğince, istersen haç istersen cüz taşı boynunda.
“Acısıyla tatlısıyla şiirdir hatıralar, tarihçi gözüyle bakma,” diyen şair ne kadar da haklıydı.
Yaradan ikişer ikişer mi yaratırdı insanı? Yoksa özlem istediği yönde mi biçimlerdi simayı?
Olmayacak şeyleri, yok yere mi dert ederdi kendine, hamuru bencillikle yoğrulmuş insan?
Ecelden de beterdi o zalim sukutu hayal.
İyi günler kötü günler gelip geçer. Maziye şairin gözüyle bakmaya çalış. Sevgide bir ışıltı, hüzünde bir asalet bulursun.
Sürçülisan bazen doğruyu söyletir.
Sevmek, sevilmek, çekilecek acılara açılan kapı mıydı?