Raşid'in Dürbünü Jamal Mahjoub
Raşid için, bilinmeze, kendi coğrafyasnın, İslam dünyasınn ötesindeki dünyanın karanlığına bir seferdir bu. Yolculuğu gemisinin Jutland kıyılarında batışıyla sona erdiğinde, yıldızlar hakkındaki bütün bilgisine karşın, Raşid orada bir "yabancı"dır. Yüzyıllar sonra orada Raşid'in ver aradığı şeyin izini süren Hasan da aynı korkuları paylaşacaktır: Önyargı kimseyi esirgemez çünkü, neler öğrenmiş olduğumuza hiç bakmaz; yenmemiz gereken ilkel bir güdüdür.
Raşid'in Dürbünü, sadece bir "tarihsel macera romanı" değil, Kültürel kimliklerimizin temelini oluşturan "bilgi"nin belli bir ırk ya da ulusa içkin olduğu önyargısıyla da hesaplaşıyor.
(Arka Kapak)
Tarihi romanları severim, bu kitap da bu yüzden dikkatimi çekmişti zaten. Ancak çok yoğun bir iş dönemim miydi psikolojim mi uygun değildi bilmiyorum bölümler arasinda bağlantıyı kurmakta zorlandım. Bana çok karmaşık geldi, kimin kim olduğunu bazen anlayamadım. Çözemediğim garip bir kitap olarak kaldı. Belki bir daha okumalıyım.
Kitaptan 11 Alıntı
"Bazen insan kendi şiirini bulmak için deliliğe kucak açmalıdır."
Raşid'in Dürbünü, Jamal Mahjoub (Sayfa 86)
"Karşılıksız bir aşk kadar acımasız bir kader yoktur."
"Hiç kimse kendi hayatının akışını gerçek anlamda kavrayamaz. Bu dünyadaki tek özgürlük öğrenmektir. "
"Hayat yollarımız birbiriyle defalarca kesişir ama biz çoğu kez gözümüzün önünden geçip gidenleri fark etmeyiz bile. Bizim görevimiz, umulmadık yerlerden çıkıp gelecek pek çok mücevhere kendimizi hazırlamaktır.
İnsan zaman zaman, fırsatların fırsatını sunan uyuma, yer ve zaman uyumuna rastlayacak kadar talihlidir."
"Bir kalp sözlerle kazanılmıyor, her çabaya karşın. Senden bütün o sözleri kalbimin anahtarını bulabilmek için kullanmanı istedi. Kendisinin yapması gereken bir işi başkasından isteyen bir adama hangi kadın âşık olur ki?"
"Tanrı insanı evrenin ortasına bir amaç icin yerleştirmiştir, yaratıcısının harikalarına şahitlik yapması için. Bu dünyanın sınırlarını anlamaya çalışmak üzere aklın yolları kullanılır ama, dünyanın ötesinde neler olduğunu düşlemek için de kutsal sözler ve filozofların ettikleri laflar gereklidir."
Raşid el-Kenzi doğduğunda yıldızı yüksek değildi,en azından,dünyaya gelişi sırasındaki koşullara bakılarak bu yargıya varılabilirdi. Bir köle kadının ,doğurduğu sırada kendisi de bir çocuk olan,Nübye ülkesinin topraklarındaki köyünü bir kez daha görebilme ,ırmağın kayalık ivinti yerlerinden fışkıran ve halkına adını veren berrak suyun neşeli gürültüsünü duyabilme umudunu tümüyle yitirmiş birinin çocuğu olarak gelmişti dünyaya.
"İnsanlar bir manzaraya baktıklarında, onun ezelden beri öyle olduğunu sanırlar. Ayakları altındaki yerin güvenilir olmasını düşündükleri içindir bu."
"Yoluna çıkan olanakları, her ne olursa olsun, şükranla kabullenmeyi öğrenmişti."
(...) bazen insan ödülü bulabilmek için daha çok çabalamak zorunda kalır. Ayrıca bir insanın kaderi, çözülmesi yıllar alabilecek binlerce ince müslin örtüyle sıkıca sarılmıştır."
