Sanki hamile olduğumu öğrendiğim gün başka biri olmuştum. Ama galiba anne olunca böyle oluyordu. Artık kendinize odaklanamiyordunuz. Yaşamınız tamamen dünyaya getirdiğiniz bu güzelim minik insandan ibaret oluyordu.
“Bazen içimde boşluk hissediyordum, sanki içimi dolduracak kadar önemli hiçbir şeyin olmadığı bir hayat yaşamışım gibi geliyordu. Kalbim güzelliklerle doluydu ama rahatsız edici bir ağırlık hisseden tek parçam yine kalbimdi.”
Kardeşimle yakın arkadaş olmak zordu. Onun için heyecanlanmak herseyi dinlemek ama aynı zamanda onu benim yaptığım hatalardan korumak istiyordum. Onun için hep daha iyisini istiyordum.
Her nedense müzikteki hüzün ruhumdaki hüznü yatıştırıyordu. Bir şarkıdaki ıstırap ne kadar kötüyse kendimi o kadar iyi hissediyordum. Sanırım dramatik şarkılar uyuşturucu gibi geliyordu. Senin için gerçekten kötü olsa da kendini iyi hissettiriyorlardı.