"Ben ciddiyim," diye fısıldadı. "Bizi ne kadar kusursuz yaparlarsa yapsınlar, insan yapamazlar. Seni güzel kılan kusurların, Ana. Seni kusursuz kılan da. Ne olursam olayım, onları görmemek mümkün değildi. Ya da sevmemek."
“Korkma, Çekirge.” Eve maşinasının gövdesine vurdu. “Bir arızalı bu kadar güzel bir robotu mahvedemez. Hele de ben uçururken.”
Eve’in kulağındaki hoparlörden bir ses yükseldi. “Doğru. Eve’e biraz inan, ufaklık.”
“Ah, teşekkürler, Lim.” Eve gülümsedi.
“Hiç sorun değil. Sen ölünce her şeyin bana kalabilir, değil mi?
Ama havalanan küller yüzünden boğulacak gibi olduğumda, nefes almamı sağlayan, seni düşünmekti.
Geceler bitmek bilmediğinde, uyumama senin hayalin yardım etti. Senin. Sadece senin.