Yalnız kalmıştır , zaman ona anlamsız görünür , artık hiçbir umudu yoktur: dünyaya bakışı böylece bir kez daha derinliklere şimdi uçurumun dibine kadar iniyor: orada şeylerin özündeki acıyı görüyor ve bundan böyle , adeta kişiliğinden sıyrılarak , kendi payına düşen acıyı sessizce kabulleniyor .
Sayfa 46