Halkın sıradan insanların hayatı anlatılır Rıfat Ilgaz şiirinde. Vitrinleri seyreden yoksullar, geride miras değil borç bırakarak ölen küçük memurlar, kapıcılar, komşular, emekliler Ilgaz'ın konuklarıdır. Yoksulluk edebiyatı değildir şairin yaptığı; tam tersine yaşamın zenginliğini anlatır. Mensup olduğu kültürün, sınıfın ve davanın propagandasını yaparken 'inanma tekniğini ve inanma kalitesini' yüksek tutmuştur Rifat Ilgaz. Bunu da belli bir kurala bağlamamış- tır. 12 Eylül'den sonra doğduğu kentin sokaklarında, onca yaşına karşın sokaklarda kelepçeyle gezdirilirken de, savcinın "Neden Aydınlık'ta yazıyorsun?" sorusuna, "Aydınlıkçıyım da ondan!" derken de inanma kalitesini hep yüksek tutmuştur.
Aragon, 'Chagall' adlı şiirinde ressamlardan ve tablolardan söz eder. Geyiği parçalayan köpeklerin, yaprakların ve incirin, kuşların ve gökyüzünün, hatta kumarbazın gözündeki kısık ışığın bile res- mini yapmıştır onlar. Şair, hepsinden büyük bir hayranlıkla söz eder. Şiirin son dizesinde ise şöyle der: "Ama Chagall oldu kavuşturan sevdalıları." Rifat llgaz için de şöyle demek gerekli belki de:
"Rifat Ilgaz oldu."
Hepimiz ona çok şey borçlu.
