Rina
Tuğba KarademirQuotes
Sen benim en yüksek uçurumdan düşerken, tutunma ihtimalim olduğu halde kırılırsın korkusuyla tutunmayıp düşmeyi göze aldığım daldın.
Vedalaşmak asıl kalana değil gidene koyar.
Ehram, evime döndüm
"...Sana bir adım daha atacak gücüm yokken bile tüm hamlelerimi senin lehine kendi aleyhime çevirdiğim için, tüm dünya bana sırt döndü ben senin sırtını sıvazladığım için, sırtın üşümesin diye elimi kolumu senden ödünç alıp sana bir hırka ördüğüm için, kendi ellerimle evet senin sırtına evet kendi sırtım kamburken çok acı ama evet ve her şey daha da kötüye giderken sen en kötü hamleni sona saklamışken sırtın üşümezmiş senin niye söylemedin, sırtın üşümezmiş madem niye hırkamı geri getirmedin, sırtın üşümezmiş beni niye ısıtmadı ellerin?"
Bir şeyi beklemenin güzelliğini öğrendim. Yaşanan en güzel şey bile bekleme sürecinin değerine ulaşamıyor bence. Çünkü heyecan dolu bir eylem olan beklemenin büyülü bir güzelliği vardır...
"...sen güldün ve bir daha kimse gülmedi o andan itibaren. Çünkü sen gülüyorduysan insanların yaptığı eylemin adı farklı ve gülmek yalnız sana münhasır olmalıydı. "
Evet;
her kadın bir parça şairdir yalnızca doğru adam tarafından terk edilmesi gerekir.
Ama yinede şair olmak istediğimizi kim söyledi ki?
Üzerinde bulunduğu yıldızdan aşağı uzattı saçlarını. Saçları dünyaya değdi. Hemen geri çekti ve uçlarını kesti. Kirdi dünya. Öfkeliydi ve kırgındı ona. Saçları da kırıldı dünyaya, dünyada. En doğrusuydu kesmek bu yüzden. Kangren bir kolu keser gibi kesti saçlarını. Açtı birkaç kitap okudu sonra. Hem de bağıra bağıra. Ses telleri yırtıldı. Kestiği saçlarından birkaç teli iplik niyetine kullandı ve yırtılan ses tellerini dikip onardı. Düşündü. Kendince tek gerçek vukuf; insanlık tarihindeki en büyük savaşın ve kazanın, kişinin kendi kendiyle çarpışması olduğuydu.
Sayfa 28Kitabı okudu