Rina
Tuğba KarademirQuotes
Sen benim en yüksek uçurumdan düşerken, tutunma ihtimalim olduğu halde kırılırsın korkusuyla tutunmayıp düşmeyi göze aldığım daldın.
Vedalaşmak asıl kalana değil gidene koyar.
Sen benim en yüksek uçurumdan düşerken, tutunma ihtimalim olduğu halde kırılırsın korkusuyla tutunmayıp düşmeyi göze aldığım daldın. Bak ben düştüm, dağıldım. Kemiklerim paramparça. Artık seni kim kırarsa kırsın, adım değsin aklına…
Bir şeyi beklemenin güzelliğini öğrendim. Yaşanan en güzel şey bile bekleme sürecinin değerine ulaşamıyor bence. Çünkü heyecan dolu bir eylem olan beklemenin büyülü bir güzelliği vardır...
"...sen güldün ve bir daha kimse gülmedi o andan itibaren. Çünkü sen gülüyorduysan insanların yaptığı eylemin adı farklı ve gülmek yalnız sana münhasır olmalıydı. "
'Sen yanlış anladın beni.Ben bana yaptıklarını değil ,yapmadıklarına gücendim aslında.Mesela "armadın,sevmedin,özlemedin ,dönmedin..
Üzerinde bulunduğu yıldızdan aşağı uzattı saçlarını. Saçları dünyaya değdi. Hemen geri çekti ve uçlarını kesti. Kirdi dünya. Öfkeliydi ve kırgındı ona. Saçları da kırıldı dünyaya, dünyada. En doğrusuydu kesmek bu yüzden. Kangren bir kolu keser gibi kesti saçlarını. Açtı birkaç kitap okudu sonra. Hem de bağıra bağıra. Ses telleri yırtıldı. Kestiği saçlarından birkaç teli iplik niyetine kullandı ve yırtılan ses tellerini dikip onardı. Düşündü. Kendince tek gerçek vukuf; insanlık tarihindeki en büyük savaşın ve kazanın, kişinin kendi kendiyle çarpışması olduğuydu.
Sayfa 28Kitabı okudu