Eskişehir Hapishanesinin penceresinde, kendisinin değil, başkalarının akibetini düşünmektedir. Hem de, onların bir sonraki gününü yahut gelecek yılını degil; elli sene sonrasını, dahası asıl akıbet olan ölümden sonraki hallerini. Zahire bakılsa, hâline ağlanacak kişi odur, zira yaşlı haliyle soğuk bir hapishane hücresinde idamı arzulayan bir insan olarak bulunmaktadır; ama o bu ortamda o an için gülüp oyanayan genç insanlar adına ağlamaktadır.