Ritimanaliz Gönderileri
Ritimanaliz kitaplarını, Ritimanaliz sözleri ve alıntılarını, Ritimanaliz yazarlarını, Ritimanaliz yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Madde [matiare] kalabalıklardır (veya moleküller, zerrelerdir), bir bedendir.
Kalabalık bir bedendir, beden bir kalabalıktır (hücrelerin, sıvıların, organların kalabalığıdır).
Eski filmler, bir yüzyıl içerisinde yürüyüş şeklimizin değiştiğini bize gösteriyor: bir zamanlar daha neşeliymiş, görüntülerin yakalanmasıyla açıklanamayacak bir ritmi varmış. Görmüş ya da fark etmiş olan herkes bilir ki Batı’da (bizde) aşina olunan jestler ve gündelik adap Japonya’daki ya da Arap ülkelerindeki gibi değildir. Bu jestler, bu adap edinilmiştir, öğrenilmiştir.
Felsefe geleneği spekülatif muğlaklıkta kaldığından, kötü çözümlenmiş, yarı-gerçek, yarı-kurmaca sorular ortaya atmıştır. Bakış ve tefekkür [meditation], geçmişten, şimdiden ve mümkünden gelen ve, aynı anda hem merkez hem çevre olan gözlemcide tekrar birleşen güç çizgilerini takip eder.
İmgeyi olduğu şey olarak alırsanız (boya bulaşmış ya da boyanmış bir kâğıt parçası), hedefine ulaşamaz. Uyandırmayı amaçladığı şey olarak alırsanız, bunu başarır.
Bir yer, bir zaman ve bir enerji tüketimi arasında etkileşim olan her yerde ritim vardır.
Onun da ifade ettiği üzere, “ritimlerin analizi ve ritimanalitik proje hiçbir an bedeni göz ardı etmedi.” Beden tartışmasında Lefebvre’in, bedenin bir temas noktası olmasından yola çıkarak, toplumsal ve biyolojik ritimlerin biraradalığını nasıl kabul ettiğini görebiliriz. Uyku, açlık ve susuzluk, boşaltım vs.
ile ilgili biyolojik ritimlerimiz toplumsal çevre ve çalışma hayatımız tarafından giderek daha fazla koşullanıyor. Bir dizi şekilde davranabilmek üzere kendimizi eğitiyoruz ve eğitiliyoruz. Bununla birlikte, Lefebvre ritimanalistin bedeni basitçe bir özne olarak analiz etmeyeceğini, fakat onu analizinin çıkış noktası olarak, takip eden soruşturmaları için bir alet olarak kullanacağını düşünmüştür. Beden bir metronom olarak bize hizmet etmektedir.Analiz biçimine yapılan bu vurgu, “ritimlerin analizi” değil “ritimanaliz” derken kastedilen şeyin ta kendisidir.
Lefebvre’in de belirttiği üzere, ritimanalist “bir senfoni veya bir opera dinler gibi bir evi, bir sokağı, bir şehri de dinleyebil[en]” birisidir.
Lefebvre için her şeyden önce Nietzsche’nin yazıları önem taşımaktaydı. Nietzsche’nin Böyle Buyurdu Zerdüşt'ünde moment, Augenblick ya da bir göz kırpmalık zaman, geçmiş ile geleceğin birbirine tosladığı bir geçit, ebedi dönüşün bir görüntüsüdür.
“Düşünce keşfeder, ifade eder. Keşif, pek çok sürprizi barındırabilir. Aynı şekilde, belki de, ritimleri ve onların analizini (ritimanaliz) de.”
Sayfa 42
“Mantık yasası der ki: Tutarlılık olmadan ne düşünce ne de gerçeklik olabilir. Diyalektik beyan eder: Çelişkiler olmaksızın ne düşünce ne de gerçeklik vardır.”
Sayfa 37
“Tekrarların neden olduğu veya ürettiği farklılıklar, zaman çizgisini oluşturur.”
Sayfa 32
İnsan (insan türü): onun fiziksel ve fizyolojik varlığı gerçekten de dünyanın ölçüsüdür - tıpkı Protagoras’a ait eski sözün ifade ettiği gibi. Bunun sebebi, yalnızca bildiklerimiz bünyemize göreli olduğundan değil, daha çok bize sunulan dünya (doğa, yeryüzü, gökyüzü diye adlandırdığımız şey, beden ve bedenin toplumsal ilişkilere dahil olması vs.) bu bünyeye göreli olduğundandır. A priori kategorilerle değil, duyularımızla ve kullandığımız araçlara görelidir. Daha felsefi bir şekilde söylersek: başka bir ölçek dünyayı başka belirlerdi. Yaşadığımız dünyanın aynısından mı söz ediyoruz? Şüphesiz, ama farklı kavranan bir dünya.
Şu ağaçları titreten rüzgâr gibi olun. Bakışınız delici olsun, sadece yansıtmak ve aksettirmekle kendisini sınırlamasın. Bırakın sınırlarını birazcık aşsın. Birden her bitkinin, her ağacın kendi ritmi olduğunu fark edeceksiniz. Ve hatta birden fazla ritimleri olduğunu.
Yapraklar, çiçekler, meyveler ve tohumlar. Şu vişne ağacında çiçekler meyvelerin ardından varlığını sürdüren ve sonra sonbaharda düşecek olan (ama hepsi birden değil) yapraklarla birlikte doğuyor. Böylece yaşıyor olsun veya olmasın her varlığı, her bedeni “senfonik” veya “poliritmik” açıdan kavrayacaksınız. Evler ve binalar, şehirler ve kırlar da dahil olmak üzere, onu kendi zaman-mekânında, kendi yerinde ve oluşunda kavrayacaksınız.
Modern dünyanın bir gününde herkes aşağı yukarı aynı zamanlarda, az çok aynı şeyi yapar ama herkes aynı şeyi yaparken gerçekten yalnız.
Her nasılsa, Yunan geleneklerine baktığımızda, Apolloncu lirin baskın bir özelliği vardı: berraklık, müşterek akıl. Patojenik müzik ise flüt üzerinden, yani Baküsçülerin ve büyük sefahat tanrılarının Diyonisosçu müzik aleti üzerinden kuruldu.