Tapınakta her şey geri dönüşüme gönderilirdi. Sadece atıklar değil atılmayanlar da geri dönüşüme giderdi ki orayı manevi kılan buydu. Yiyecek içeceklerin yanı sıra duygular da geri dönüşüme gönderilirdi. Kinden tecrübe, yalandan feraset, kötülükten insan sarraflığı elde edilirdi. En sonuncusu çok kıymetliydi. Atık gibi görünen bütün duygular faydalıya dönüştürülebilirdi tapınakta. Böylece çevre kirliliği önlenirdi.