Tavsiye üzerine, yazarı senarist olduğu için okuduğum kitap; başlarda karşılaştığım dilbilgisi hataları (editöryal!) ve tekrarlı söz öbekleriyle düşen zorlama tümcelerine karşılık, modern polisiye ile distopyaya bağlanan kurgusuyla dikkatimi çekti doğrusu. Toptaş ve Livaneli tarzı dil (ruh rendeleyen travma, epik bir kararlılık, vasat zerafet, rastlantıların rengarenk dünyasına vebalı köy muamelesi yapmak, hiç önemli değilcilik, tabula rasa beyazı naiflik...), ilerleyince Agatha Christie benzeri karışık kurgusuyla sizi içine katıyor.
Modern dünyadaki nihilist, Varoluşçu izlenimler altında insanoğlunun yalnızlığı ve 21yy ölçeğinde rutin ama bilinmez geleceği eserin temel sorgusu. Berlin ile İstanbul kentleriyle karakter karşılaştırmalarında aranan Doğu -Batı paradoksuyla, kitabın büyük bölümünün geçtiği tiyatroda sergilenen oyunun tamamının alıntısıyla istenen mesajlar verilmiş. Yeni dijital çağın eşiğindeki insan ilişkilerinin Rönesans'ın sonu olduğundan hareket ile her an değişebilen duygulardan doğan kısa bir aşkın anlatıldığı, aslında çok daha büyük distopik bir planın parçası olduğunu öğrendiğiniz kitap, az bir düzeltmeyle film senaryosu olarak düşünülebilir pekala. Yazarın senarist ve müzisyen bir sanatçı oluşu, kimi yerlerde verdiği bilgiler ve dokunuşlarda hissediliyor.
Fazla nitelik beklemeden Modern dünyadaki yalnızlığınızı film gibi akan bir kitapla sorgulamak isterseniz eğer, içinde tiyatro oyunu da saklı bu eseri deneyebilirsiniz.
