Ronî Mîna Evînê Tarî Mîna Mirinê
Mehmed UzunLow Rated Ronî Mîna Evînê Tarî Mîna Mirinê Reviews
You can find Low Rated Ronî Mîna Evînê Tarî Mîna Mirinê quotes, low rated Ronî Mîna Evînê Tarî Mîna Mirinê book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.Kitap yorumum
Baz ile Kevok'un aşk öyküsünün anlatıldığı dram yüklü bir kitabın yorumuyla sizlerleyim. Baz eski ve başarılı bir askerdir. Doğu Ülkesinde gördüğü Kevok'a aşık olan bir asker. Büyük Ülkeye sürgünleri, idam edilişleri anlatılmaktadır. Ve o dönemde yaşanan bir isyanın sonrasında isyana karışanların kapkara trenlerin vagonlarıyla oradan oraya sürgün edilişinden bahesilmedktedir.
Dili bana oldukça ağır geldi diye bilirim. Konu istediğim düzeyde ilerlemedi ve beni oldukça bunalttı. Benim tarzıma uygun bir kitap değilmiş. Benim için iyi bir deneyim olmadı bu kitap. Yazarın diğer kitaplarını okur muyum? Allah bilir elbet. Kitapla kalın dostlar
#kitaptanalıntıları
"İnançları farklı, dilleri farklı, kimlikleri farklı diye insanlar birbirlerine düşman olmamalı. İnsan bir kimliğe, bir dine, bir dile sahip olarak dünyaya geliyor ve bunlarla büyüyüp yaşıyor. Bunda insanın günahı, suçu ne?"
Ay bu gece de yanlız bırakmıyor onu, dağların yükseltilerini kayaların haşmetini, sessiz ormanı sonbaharın neredeyse iki renge bürünmüş doğasını, akan nehrin sularını ipek bir tüle sarar gibi yumuşak, zarif kucağına almış sarmalamıştı.
"Söylemem gereken şeyleri söyledim," diyor yazar, boğuk bir sesle. "Son sözüm, kimse düşüncelerinden, yazdıklarından dolayı yargılanmamalı, cezalandırılmamalı..."
Aşktan söz ediyorsun. Tarihin derinliklerinde kalmış bir adamın aşkından. Aşktan söz ediyor ve tarihe sığınıyorsun."
#kitapyorumu #okudumbitti #kitaptanalıntıları #arkakapak #aşkgibiaydınlıkölümgibikaranlık #mehmeduzun #ithakiyayınları #sayfa358
Baz devletin derinliklerinde, yalancı bir geçmişle beslenmiş bir komutan; Kevok, üniversiteyi bırakıp sevdiğinin ardı sıra dağları mekan tutan idealist bir genç kızdır. Kevok, Jir diye bir delikanlının ardından uçar, dağlara gider. Kevok'a dağlarda Renas adında biri rehberlik yapar, onun elinden tutar. Böylece bir şahinle bir güvercinin kaderi hiç beklemedikleri bir anda birleşir. İki çaresiz, yalnız, eksik ve kırgın yürek aynı topraktan olmalarına rağmen yazgılarına yenik düşüp, farklı cephelerde yer alırlar. Yazgıları, onları en umulmadık zamanda buluşturup ölüme yolcu eder. Yol bitiyor, sonu geliyor yolun.
Eserde ailesi devletin askeri tarafından katledilmiş, yetimhanede büyümüş, itaatten başka bir şey bilmeyen bir subay olan Baz ile zorunlu sürgünde doğan, Fransız dili okurken sevdiğinin peşinden örgüte katılan Kevok'un hikayesi anlatılıyor.
Dili son derece şiirsel, devrik cümle çok fazla.
Kimsenin dokunmaya cesareti olmayan bir konuyu anlatma çalışması cesurca.
Doğu'nun acımasız yüzünü, kanla yazılmış siyah renkli yakın tarihini anlatıyor. İsminin aksine neredeyse aşk yok içinde.
Doğu gerçeğine, teröre, örgüte katılma sebeplerine, devletin amacına bakış açısı taraflı.
Olayların öncesi çok uzun olmasına rağmen olaylar çok kısa ya da yarım kesiliyor.
Eserde çok sık ve ayrıntılı sevişme sahneleri yersiz ve rahatsız edici.
360 syf.
7/10 puan verdi
Mehmed Uzun'un kaleminden Dağlar Ülkesi'nin insanlarının bir acı hikâyesi...
Mehmed Uzun bu romanında kendi tanımıyla "Dağlar Ülkesi" nin bitmek bilmeyen dramını ve acısını hayatının kontrolü ellerinden gitmiş insanların hikâyelerini ele alarak anlatmaya çalışmış. Aşk, isyan, yaşam ve direniş çizgisinde geçen hayat hikayelerini çarpıcı bir şekilde sentezleyen yazar, Dağlar Ülkesi'nin insanlarının başından geçen olayların unutulmaması adına büyük bir eser bırakmış diyebiliriz...
Mehmed Uzun’un en çok duyduğum romanıydı. Sürekli konunun güzelliğini, Kevok’u ve Baz’ı duyuyordum okuyanlardan. Hikayeyi az çok bildiğimden sanırım Kevok ile Baz’ın hikayesine şaşırmadım, çok büyülenmedim. Özellikle kitabın sonunun başta verilmesi benim açımdan iyi olmadı. Elbette ki yazarın bir bildiği vardır bunda ki çoğu okur da böyle olmasını daha güzel bulmuş ama benim için öyle olmadı. Buna rağmen sıkılmadan okudum. Çünkü gerçekten akıcı bir kitaptı.
Romanda beni en çok etkileyen olay, evlatlarını kaybeden annenin feryadıydı: “Mala min...” Tek bir sayfadaki iki kelime Baz’ı da Kevok’u da unutturdu bana. Yazarın romanda da dediği gibi “Hayır, hiçbir şey değişmiyor. Kim insanların, devirlerin değiştiğini söylüyorsa yalan söylüyor. Her şey olduğu gibi. Bizim zamanımızda da böyleydi. Kan akıyordu, insanlar ölüyordu.”
Umarım artık devir değişir, hiçbir anne evlat acısıyla sınanmaz.
Kitabın dilimize Kürtçe'den çevrildiğinin gözümüze sokulması bence en büyük eksisi. Eksinin Kitabın aslının Kürtçe olmasından değil, bu durumun gözümüze sokulmuş olmasından kaynaklandığının altını çizmek istiyorum. Neyse, maalesef bu durumun göze sokulma sebebi sizi yanıltmıyor. Kitap üstü kapalı propaganda peşinde. Malum ideolojiyi haklı, masum, hatta şirin göstermenin peşinde. Sözüm ona başka bir ülkede geçen maceranın satır aralarında Türkiye'ye laf sokuşturuluyor.
Tüm bunları görmezden gelerek kitabın özüne yöneldiğinizde aslında kurgusu sağlam bir macera var. (Her ne kadar başlangıcı Tarkan'ı kurtaran kurt hikayesinden araklanmış olsa da) Mantık hatası yok, ince detaylar güzel. Hatta benim özellikle takdir ettiğim işin, sonunu baştan anlattığı halde okuyucu kitabın sonuna kadar merakla bekleten bir kitap. Çoğu yerde kafanızda tahminler yürütürken, ha sahi böyle olmuştu dedirtip yanıltıyor. Ancak, bitmek bilmeyen tasvirler, birbirini tekrar eden, olmasa da olur kelimeler insanı yıldırıyor.