Aşka en çok çaresizlerin mi ihtiyacı vardır?
Ne kadar tahammülsüz de olsa bu aşkın bıraktığı hüzün , sanırım bu kitabı okumama vesile olduğu için bile yaşanmaya değermiş diyebilirim.
Hani bazı kitaplar , filmler , şarkılar başka dokunur kalbimize , öyle bir şey hissettirir ki bir süre sonra o hissettirdiğini hissetmek için tekrar ziyaret ederiz , işte bu kitap da tekrar tekrar ziyaret edilesi…Belki de kitabı okurkenki ruh halimden olsa gerek kalemimle bolca altını çizdiğim ,not ettiğim satırlar oldu… Öyle ki benim satır aralarından çıkıp , dağlardaki keskin soğuk havayı ciğerlerime çektiğim de oldu , evimin perdesini havalandıran rüzgar olduğum da…
Yazarımız Mehmed Uzun… Kürt Edebiyatı'nın bildiğim en iyi yazarı… Öykümüz ise Baz ve Kevok…Yani şahin ve güvercinin aşkın tanımına fazlasıyla uyan kederli hikâyesi… Kitap bitiminde, deniz gören ama kalabalık olmayan kuytu bir yerde ruhunu demlemesini istiyorsun… Ve illaki kitabı okuyan başka bir insan arıyorsun yanında…Aklına gelen yarım kalan aşkı düşünürken rehberlik etsin diye…Dostluk , çaresizlik , şefkat , yurtsuzluk , tesadüfler , ırkçılık , korku , aşk ve ölüme yolculuk…Hepsi iç içe...
Kültürel bir soluktu benim için bu kitap... Memleketin, Doğu'nun coğrafyasını biraz olsun anlamak adına okumak gerek.!
