Rosmerler; inançları ile toplumsal hareket arasında kalan Rahip Rosmer, onunla aynı evde yaşayan özgürlükçü Rebecca ve Rarip Rosmer'in kayınbiraderi rektör arasında geçen çatışmaları konu alan bir tiyatro oyunu. Yaşadıkları yerde yönetime karşı büyük bir halk ayaklanması başlamış, hareket dalga dalga yayılmış, pek çok kişi bu hareketin içinde yer almıştır. Rahip Rosmer ve Rebecca da bu harekete katıldıklarını büyük bir özgüvenle açıklayınca intikamcı, komplocu grup kolları sıvayıp geçmişten gelen en küçük kırıntıyı bile Rahip Rosmer aleyhine kullanmaktan geri durmamıştır. İbsen 'in başka oyunlarında da olduğu gibi halk hareketinin yanında yayın yaptığını iddia eden ancak çıkarlarından başka bir şey düşünmeyen sözde muhalif gazeteler de gizliden gizliye karşı güçler arasında yer almış, dost görünümlü sahtekarlıklarını halk hareketine karşı kullanmışlardır.
Sonuç mu? Hayatta nasılsa öyle. Her zaman iyiler kazanmıyor, kimi zaman oyunları, entrikaları aşmak, yoluna devam etmek pek de mümkün olmuyor.
“Koltukların üzeri örtülüydü. Çiçekler solmuştu. Perdeler çekili, odalar sessiz ve havasızdı. Şık ve zevkli eşyalar dolaplara, hurçlara saklanmıştı. Her yer, karanlıktı. Kurallar ve alışkanlıklar boğucuydu. Sonra bir kadın geldi. Yaşamak istiyordu. Önce pencereleri açtı. Fransızca şarkılar söyledi. Ve başka dillerde. Dans etti. Çiçekleri suladı. Konuştu onlarla. Yaşamaya başladı, ve yaşatmaya. Başka bir amacı yoktu. Ancak amacı uğruna göze alamayacağı sınırlar da yoktu. İstediği kadarına, sahip olmak zorundaydı. Sadece kendine benziyordu. Özgürdü. Böyle düşünüyordu.”
