Bazen insanın içindekileri dökmesi çok iyidir. Katlanmak zorunda olduğu şeyleri tanıması, bilmesi gerekir nihayet. Ama bize acı verecek, üzecek şeyleri de boyuna eşelemekten sakınmalıyız.
İnsan karşısına çıkan olayları çocukluğunda tüm derinliği ve tazeliğini ile yaşar ancak, yani on üç, on dört yaşına kadar, ondan sonra hazırdan yer, çocukluğundaki yaşantılardan beslenir hep.
Hem büyük insanlar yaşlanıp yaşlanıp sonunda ölüyor. Ben böyle kalayım daha iyi; bazen de ah bir uçabilsem diyorum, kuşlarla yükseklerde gezip tozmak, ağaçların çevresinde dolanmak, bulutların içine istiyorum. Kuş olsam, ürün insanlarla gülüp alay ederdim yukarıdan.