Sürgün yüzünden çocuklarım asla benim, benim hikayemin uzantıları olmadılar. Adları Pascal ve Henri ve bana benzemiyorlar. Beyaz tenliler, saçları açık renk ve kirpikleri gür. Gecenin bir yarısı, sabahın üçünde memelerime yapış tıklarında beklediğim o doğal annelik hissini yaşamadım. Annelik içgüdüsünün içime doluşu çok sonra oldu. Uykusuz gecelerde, kirlenmiş çocuk bezleri, beklenmedik gülüşler, anlık sevinçlerle.