Kader defterimi yeniden yazabilseydim
Kendime gönlümce bir hayat seçerdim;
Bütün dertleri siler atardım dünyamızdan
Sevinçten göklere uçardı düşüncelerim.
Alnına yazılmışsa aksi mümkün değildir.
Koşarak arzulara zahmet etmemelidir.
O kadar yük altında şu gönlünü ezdirme;
İşin sonu dünyadan geçmektir ve göçmektir.
Akılla bir konuşmam oldu dün gece;
Sana soracaklarım var, dedim;
Sen ki her bilginin temelisin,
Bana yol göstermelisin.
Yaşamaktan bezdim, ne yapsam?
Birkaç yıl daha katlan, dedi.
Nedir; dedim bu yaşamak?
Bir düş, dedi; birkaç görüntü.
Evi barkı olmak nedir? dedim;
Biraz keyfetmek için
Yıllar yılı dert çekmek, dedi.
Bu zorbalar ne biçim adamlar? dedim;
Kurt, köpek, çakal, makal, dedi.
Ne dersin bu adamlara, dedim;
Yüreksizler, kafasızlar, soysuzlar, dedi.
Benim bu deli gönlüm, dedim;
Ne zaman akıllanacak?
Biraz daha kulağı burkulunca, dedi.
Hayyam' ın bu sözlerine ne dersin, dedim;
Dizmiş alt alta sözleri,
Hoşbeş etmiş derim, dedi.
Haydi kalk gel! Bir araya gelelim.
Seninle hep beraberce zorlukları yenelim.
Nasılsa bu toprak testi olmayacak mı?
Testi olmazdan önce, testilerden içelim.
Ah şu ömür kitabı okundu bitti,
Gönül bahar çağını ne de çabuk kaybetti.
Bir şen kuşum vardı ki gençlik derler adına
Bilmiyorum ne zaman geldi ne zaman gitti!..
Zannetmeyin cihanda yaptığım iş korkmaktır.
Nasıl olsa gün gelir, canım yok olacaktır
Ölmekten korkmuyorum hakikattir elbet o.
Tek korkum, benim iyi yaşayamamaktır.
Cihanı ellerinde tutan kara cahiller.
Kendilerini pek de akıllı zannederler.
Onlar çıfıt çarşısının kibirli insanlarıdır
Kendilerinden başka herkese kafir derler.