Dünyaya gelen her kişi mutlak gidecek
Bir gün kimi dimdik, kimi korkak gidecek
Her ânı yalan öylesi bir dünya ki
Dün bilge gelenler, yarın ahmak gidecekler
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı
Beni sensiz bıraktın, beni bensiz bıraktın
Ben de bilmeden gelip biraz kaldım dünyada
Bir yığın acı tattım, bir parça haz dünyada
Sonunda anladım ki "yavrum" diyen annenin
Sesinden daha güzel bir şey olmaz dünyada
Talih ne ümit verdi ne güldürdü beni
Bin bir acı toprak gibi hep sürdürdü beni
Zevk almayı çoktandır unuttum gittim
Her yerde o yalnızlığım öldürdü beni