"Ruhumuz var" sözünü eleştiriyordu C.S. Lewis. Bu söz, insanı bedeniyle tarif eden, bedeni asıl, ruhu ona tâbi gören bir anlayışın tercümanıydı. Hayır, diyordu, "Ruhumuz var değil; biz ruhuz, bedenimiz var."
Bir peygamber olarak Nuh’un evinde veya Lût’un evinde olmak, eşlerini ‘iyi’ yapmaya yetmediği gibi Firavun’un sarayında olmak Asiye’yi kötü yapmamıştır.
Durum tam tersidir.
Demek ki kaderimizi belirleyen ortam değildir; tercihlerimizdir.
Metin Karabaşoğlu