Dünyasal güzelliği, gözlerimize gerçek bir cennet parıltısıyla çizer ve onu en görkemli değerlerle süsler, gündelik korkularımızı bize en korkunç biçimlerde gösterir ve eğlencemizi tanımlanmaz açıklıkta esprilere dönüştürür. Bazen uyanıp da bunlara benzer bir yaşantının hâlâ tüm ağırlığı altındayken yaşamımız boyunca, gerçek dünyanın hiçbir zaman onun eşini sunmamış olduğunu düşünmekten kendimizi alamayız.” Freud, rüyaların ruh ile ilişkisi hakkında iki kısım görüş ortaya atmıştır.
Birinci görüş: Rüyalarda ruhun etkinliğini benimseyenleri şu sözlerle niteler. Schbert’in (1814) düşlerin ruhun dış doğanın gücünden serbestleşmesi, canın duyguların bağından özgürleşmesi olduğu yolundaki vurgulamaları ve genç Fichte’nin (1864) ve diğerlerinin, tümü de düşleri, zihinsel yaşamın daha üst bir düzeyine yükselmesi olarak sunan benzeri sözleri şimdi bize pek de akla yakın gelmektedir, bugün bu sözler
