Ruhlar Arasında
Bedri RuhselmanSözler ve Alıntılar
Bir insan bilerek bilmeyerek, isteyerek istemeyerek diğer bir insanın rüyasında veya uyanık halinde ona bazı fikirler ve duygular telkin edebilir.
Sayfa 14Kitabı okudu
Buradan şimdi bir tren geçecek,önünde ağır bir lokomotif, arkasında da vagonlar var. Herhalde bu vagonların içinde yüzü gülen adamlar seyahat ediyorlar... Onları kıskanıyor. Fakat bu sırada şuuru biraz yerine gelir gibi oluyor ve kendi kendine soruyor: Acaba bu trenin içinde de benim gibi ıstırap çeken var mı?
Hiç bir varlığın gayesi, ne ıstırap çekmek, ne de saadetler
içinde yüzmektir, bunların her ikisi de birer vasıtadır.
V. — Bu Tanrı niye bu kadar ıstırap verir, anlamıyorum!
A. ö. — Tanrı saadet veriyor dostum, eğer oraya bağlamak lazımsa. Mes'ut insanlar, varlıklar yok mu?.
V. — Kaçta kaç?. Hayatın kaçta kaçı saadet, kaçta kaçı ıstırap,
bir ölçsem korkarsınız, Korkunç bir şey.
A. ö. — Acaba sizin ıstırap çekmenize, hayatınızın hangi hâdiseleri
sebep teşkil etmiştir? Düşünmek ister misiniz?.
V. — Ne kötü. Niye düşene vururlar hep?
A. ö. — Düşmesin diye.
V. •— Düşmesin diye mi?. Daha ziyade batağa sürüklüyorlar.
A. Ö. — Siz düşmemeyi öğrenirsiniz dostum. Tecrübeniz artar.
V. — Kalkamadıktan sonra, düşmemeyi öğrenmişsin kaç para?
A. ö. — Sizin yönünüzden böyle, vuran yönünden bir hata
tabii. Düşene yardım etmek lazım. Fakat o tecrübeden siz düşmemeyi
öğrenirsiniz. Size vuran da bir imtihan kaybetmiş olur.