Ben tufanların çocuğuyum, denizlerin dalgasıyım. Ben hayatımı yanardağlara ve yıldırımlara divane kılmışım. Ne zaman ki tufan dursa ve deniz sakinleşse benden geriye hiçbir eser kalmayacaktı.
İstedim ki, deryaya gideyim. Dertler le dolu olan kalbimi azgın dalgalara teslim edeyim ki; dalgaların darbeleri bedenimden gamları söksün ve parça parça deryaya atsın. Böylece kalbimi billur damlası gibi pak ve şeffaflaştırsın...
İstedim ki, tehlike girdaplarının ortasında aşka sığınayım. Tufanların karanlıklarında yorgun gözlerimi nura açayım. Ölüm ejderhasının dişleri arasında rahmet meleğine yöneleyim...
İsterim ki gece yarılarında yer ve göğün gizemli sessizliğinde münacat için kalkayım. Yıldızlarla fısıldaşarak kalbimi konuşulmamış binlerce söze açayım. Yavaş yavaş fezanın derinliğine yükseleyim. Ve sadece Allah'ı hissedeyim