Rüyadan İmparatorluğa: Osmanlı

Takkarabe ilâRabbi’l-azameti ve’l-ceberût. Hallâk-ı âlemi’l-mülk ve’l-melekût. Abdühü’l-muktediri bi’l-kudreti’r-Rabbâniyye ve Halifetühü’l-azizi bi’l-izzeti’s-Sübhâniyye, el-ka’imü bi-emri’l-kitabi’l-meknûn. Ve icra’ ahkâmihi fî eknafı’rrub’û’l-meskûn. Mazhar-ı âyâti’ş-şer’i’l- mübîn. Râfı’-i râyâti’d-dini’l-metîn. Mâlik-i memâliki’l-âlem.

İnci Bardak

Şeriata göre Müslüman’ın Müslüman ile savaşının kabul edilebilir tek gerekçesi diniydi, savaş ancak “ilahi yasayı uygulatmak ya da bunun ihlalini önlemek“ için yapılabilirdi; bu nedenle Osmanlı seferlerinin, düşman görülen tarafın gerçek İslam’ın yolundan saptığına ilişkin ulemadan bir fetvayla onaylanması gerekiyordu.

Sayfa 94Kitabı okuyor

Reklam

İnci Bardak

Safevi öğretisine göre şah, Hazreti Muhammed’in damadı ve kuzeni İmam Ali’nin ruhunun yeni bedeniydi (Şii imamı olmak için Ali soyundan gelmek asgari bir koşuldu), Ali ise Tanrı’nın insan biçimindeki görüntüsüydü.

Sayfa 87Kitabı okuyor

İnci Bardak

"On iki İmam" düşüncesi yandaşları, Müslüman cemaatinin lideri On ikinci İmam’ın MS 940’da kaybolmasından bu yana müminlerden gizlendiğini ve tekrar ortaya çıkarak yeryüzünde Allah’ın krallığını başlatacağına inanırlar.

Sayfa 86Kitabı okuyor

İnci Bardak

Beyazid döneminin son yılları

"Kızılbaş", Şiiliğin On iki İmamı’na bağlılıklarına ifade etmek için on iki katlı, uzun, kırmızı külahlar giyenleri tanımlamakta kullanılan bir terimdi.

Sayfa 85Kitabı okuyor

İnci Bardak

İmparator Jüstinyen’in heykeli

Ayasofya’nın önünde bir sütunun üzerinde İmparator Jüstinyen’in, yaklaşık MS 543’te yapılmış, elinde altın bir küre bulunan, at üstünde devasa bir heykeli vardı. Bizanslılar bu heykeli, yıkılması Bizans’ın sonunu haber verecek bir tılsım olarak görürlerdi. 1426’da, doğuda uzun yıllar tutsak kaldıktan sonra evine dönerken Konstantinopolis’te üç ay kalan Johann Schiltberger de aralarında birçok gezgin gibi, Osmanlılar da küreyi “Kızıl Elma” nın simgesi olarak gördüler ve Fetih’ten sonraki üç yıl içinde heykel, yenik imparatorluğun geri dönüşüne karşı simgesel bir eylem olarak, yerinden kaldırıldı. 1540’ların ortalarında İstanbul’da yaşayan Fransız hümanisti Pierre Gilles heykelden geri kalanları Topkapı Sarayı çevresinde görmüştü. “Parçalar arasında Jüstinyen’in benim boyumdan uzun bacağı ve yirmi üç santimden uzun burnu vardı. Atların yerde yatan bacaklarını ölçmeye cesaret edemedim, ama gizlice toynaklardan birini ölçtüğümde, bunun yirmi üç santim yüksekliğinde olduğunu gördüm.”

Sayfa 48Kitabı okuyor