King okurken en sevdiklerimden biri de ön söz, son söz ve bazen de hikaye aralarına eklediği notları oluyor.
Bazen bir romana başladığınızı düşünürken kendinizi Kingle koyu bir sohbette buluveriyorsunuz.
Kimi zaman kendinden dert yanar, kimi zaman insanlardan, bazen editöründen, bazen de aldığı kötü -ve hatta bazen iyi- onu olumsuz etkileyen okuyucu yorumlarından.
Bu kitapta onun sesiyle başlıyor ve eğer elini tutup, ona inanmayı -onunla inanmayı- seçersen her hikayede sana; dünyanın sınırlarını, yani öyle bir sınırın onun için aslında hiç olmadığını göstermekle kalmıyor, birlikte uzanıyorsunuz o sonsuz dünyalara.
