"Ancak en güzel imkânsızlık geceleri uyumadan önce kurduğum hayallere sakladıklarım değil miydi? Zaten biz aydınlıkta kaybolmasından sakındığımız o kırık hayalleri gecenin karanlığında koynumuza sarıp usul usul sevmek için bitirmiyor muyduk günleri? Öyle gecelerde yalnızlığımızı terk edip hayallere dalmaktan ürkmezdim çünkü sessiz sessiz adımladığım o hayallerde umutsuzluğuma yer açılmazdı. Sevdiklerim, sevmeye korktuklarım ve belki hiçbir zaman sevemeyeceklerim... Düşlerim çok kalabalıktı. Bu dünyada hiç sahip olamadıklarım orada kendine bir yer bulmuşlardı."