20. yüzyılın önemli denemeci, eleştirmen ve göstergebilimcisi Roland Barthes döneminin kuramsal söylemlerinin ve entelektüel hareketlerinin çoğulluğuyla diyaloğa girerek dilin kurumlaşmış iktidarlarına saldırıyor.
École Pratique des Hautes Études’de 1968 ve 1969 yıllarındaki bir seminer çalışmasının ürünü olan bu serüvende, “Balzac’ın oldukça az tanınan ama doruktaki yapıtlarından biri” diye önemine Georges Bataille’ın da vurgu yaptığı çok-katmanlı ve bulmacamsı öyküsü Sarrasine’dir Barthes’ın elindeki malzeme.
Barthes, Balzac’ın metnini sözcük birimlerine varana dek didiklerken, bir metnin alt katmanlarında dolanmanın yollarını göstererek eşsiz bir okuma şöleni sunuyor; “bir öykü nasıl yazılır?” sorusuna verdiği cevaplarla da –arzu edene– yazarlığın gizemli dehlizlerinde kılavuz oluyor.
Hadım edilmenin dramı, aldatılan âşık, sanat, müzik, yaratıcılık gibi temalarla katman katman örülmüş Balzac öyküsünü, 20. yüzyılın çok-disiplinli eleştirel analizleri eşliğinde bir partisyon gibi parçalayıp bölen, metnin iç sesini dinleyen Barthes, eleştirinin ve okumanın çoğulluğuna olduğu kadar, yazının iktidarını hedef alan özgürleştirici ve kolektif bir çalışmaya da işaret ediyor.
ROLAND BARTHES, Fransız denemeci, eleştirmen ve göstergebilimci (Cherbourg, 1915 - Paris, 1980). Sorbonne’da öğrenim gördü, CNRS’te (Ulusal Bilimsel Araştırma Merkezi) çalıştı, École Pratique des Hautes Études’de ve Collège de France’ta göstergebilim dersleri verdi.
20. yüzyılın “dil ustaları”ndan Barthes, dilbilim ve göstergebilim alanında önemli bir kuramcı olmanın yanı sıra, eleştiri, yazınbilim, toplumbilim alanlarında da önemli metinler yayımlamıştır. İki temel edimi; okumayı ve yazmayı gerçekleştirmek için değişik yaklaşımlar kullanmış ve sonunda tümüyle kendine özgü bir yazı kurmuştur.
