SabitFikir - Sayı 125 kitaplarını, SabitFikir - Sayı 125 sözleri ve alıntılarını, SabitFikir - Sayı 125 yazarlarını, SabitFikir - Sayı 125 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ölümü sevdiren şairdir Ziya Osman Saba, öyle güzel anlatır insanın vedasını. Fakat bir başka şairi işaret eder ölümle kendisinden daha içli dışlı olan. Necip Fazıl'dır o şair: "Bana, bilmem neden Necip Fazıl ölümle konuşmuş gibi geliyor.Ölümden bahseden misralarında insanı,bir elektrik telini tutmuş gibi sarsan bir kuvvet var.Bir cihette Necip Fazıl ile Fransız şairi Baudeaire arasında bir akrabalık görüyorum." Ziya Osman'a göre örtülü ve asil bir lirizm vardır Necip Fazıl'ın şiirinde. Sembolizm varsa da sembolistlerin zorlamalarından uzaktır onun şiiri. "Tahtadan yapılmış bir uzun kutu;/ Baş tarafı geniş, ayak ucu dar./ Çakanlar bilir ki bu boş tabutu,/ Yarın kendileri dolduracaklar..."
"Bugün tabiat ne kadar güzel.
Kuşkusuz her gün böyle bu.
Ama güzelliği görmek her zaman mümkün değil. Bakmasını bilmek gerek.
Acılara, hastalığa ve yorgunluğa rağmen bakılabilir."