Saçmalıklar Çağı Sözleri ve Alıntıları
Saçmalıklar Çağı sözleri ve alıntılarını, Saçmalıklar Çağı kitap alıntılarını, Saçmalıklar Çağı en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Tüm diktatörlerin gayet iyi kavradığı üzere, geleceği değiştirmek isteyen önce geçmişi değiştirmek zorundadır. Dolayısıyla gelecekle baş etme becerisi, geçmişte baş edilmiş sorunların abartılması yoluyla teşvik edilir.”
Günah, genlerimizdeki programdır.
“Eskiden Tanrı tarafından ceza diye verilen kusurlu doğamız, bugünün görüşüne göre atalarımızdan miras hayvansal doğadır. Yeni ilk günah, genlerimizdeki programdır.”
Her büyük fikir, dünya egemenliğine hevesli bir megalomanidir.
Kaygı ve bunalım, olumsuz düşüncelerle duyguyu desteklemeye ikna için zihni işgal eder.
Yaşamın en büyük engeli, yarına bel bağlayıp bugünü çöpe atan beklentidir.
Düşünüyorum, öyleyse yaşıyorum!
Belki de iyilikle kötülük arasındaki fark 'düşünmek'tir. Hatta belki ölümle yaşam arasındaki farktır.
Buda’ya göre temel sorun, hoşnutsuzluk ve tatminsizlik yaratan arzu ve isteklere saplanıp kalmayı teşvik eden cehalettir. Ve sorun cehaletse, çözüm de bilgi olmalıdır. Öyleyse kurtuluş içgörüde, kavramadadır. Anlamak, kurtuluştur.
Cehalet sorunu mantıkla kavranabilir ama Buda’nın sunduğu çözüm, sadece meditasyon yoluyla erişilebilen çok daha
“Bilge insan gibisi var mıdır? Ve kim bilir olan bitenin anlamını? Bilgelik insanın yüzünü aydınlatır; yüzün sert görünüşü bilgelikle değişir.”
Sevgiyi, hoşlanma, saygı ve arzudan oluşan bir üçayak taşır. Bunlardan herhangi biri büküldüğü anda her şey devrilir. Saygı ve hoşlanma akla tabidir. Arzuysa üçlünün jokeri, her şeyi patlayıcı, karmaşık ve istikrarsız kılan karanlık güçtür.
Belki de iyilikle kötülük arasındaki fark düşünmektir.
Yetişkin olmanın zahmetli sorumluluğu, çocukluğun kayıtsız şartsız sevilme, yiyip içme, şekerlemeye yatıp ninni eşliğinde uyuklama lükslerine yönelik derin bir özlem yarattı.
Eskiden insanlar geçinmek, yaşamak için çalışırdı. Bugünse çalışmak yaşamak haline geldi.
Belki mutluluk geriye dönük olarak, sadece yitirdikten sonra anlaşılabiliyordur. Bu görüşü ilk Jean-Jacques Rousseau işlemişti: "Altın çağ mutluluğu, ya insanlar keyfini sürecekken fark edilmeden geçip gittiğinden ya da insanlar fark edebilecek durumdayken çoktan bitmiş olduğundan, insan ırkına hep yabancı kalmıştır.”
Daha fazla hüsrana…
Sorular sadece daha fazla soru doğuruyor gibi görünüyor. Uğraşmak sadece daha fazla şaşkınlık ve hüsrana ya da "daha az televizyon izleyin" ve "tanımadıklarınıza daha fazla gülümseyin" türünden bayağılıklara yol açıyor.