Bitti. Keşke hiç bitmeseydi bu müthiş kitap. Kitabı anlatmak isterdim fakat deyim yerindeyse “anlatılmaz, yaşanır” bir kitap. 2002 Independent Publisher En İyi Düşsel Kurgu ödülüne layık görülmüş bir kitap kendisi. Felsefe, bilim, macera, gerilim türlerinin ustaca bir araya getirildiği şahane bir eser. Tony Vigorito (yazar) ile kitabın baş karakteri Flake Fountain üzerinden öyle bir dertleştik, derin bir sohbete daldık ki, kendimi akşam üzeri bindiğim otobüste derin rüyalara dalmış ve uyandığımda ise şoförün beni unuttuğunu fark etmiş gibi hissediyorum. Tony Vigorito, kitap boyunca hem güldürdü hem düşündürdü; sürekli yeni şeyler öğretti. Yazarın düşüncelerini yazdığı tek bir paragraf bile piyasada dolanan saçma kişisel gelişim kitaplarına bin basar. Evet, iddialı bir söz. Evet, evet. Bunlar haricinde söyleyecek pek fazla bir şeyim yok. Kesinlikle okumalısınız diyeceğim fakat bazılarınız sevmeyebilir. Eğer ki Kurt Vonnegut okuyup sevdiyseniz, buna da bir şans verin derim.
Görüşmek üzere Flake…
Görüşmek üzere Blip ve Sophia…
Görüşmek üzere Kuşburnu ve Tatlıdil…
Hepinizi özleyeceğim…
