Benim şiir okumalarım ikiye ayrılıyor. Füruğdan önce, Füruğdan sonra. Böyle bir ruhla aynı gezegeni paylaşabilmek ne güzel şeref. Kısacık ömrüne sığdırdığı mücadele çok anlamlı, çok yüce. Engin ruhlara sahip kadınların Orta Asya' da dünyaya gelip sınavlarını buralarda veriyor olmaları çok manidar. Füruğ da o kadınlardan biri. Aşkı, sevdayı, ayrılığı, acıyı en derinlerde hissetmiş. Evladına hasret kalarak son nefesini vermiş gencecik bedeninde ama okurken hala yaşıyor hissine kapılmanız çok olası. Artık benimle yaşayan, yaş alan, bir vatan arayan, pencerelerde şiirler yazan, ağlarken aynaya ihtiyaç duyan bir Füruğ var. İçimizdeki Füruğların uyanması dileğiyle.
