Sade'ı Yakmalı mı? Simone De Beauvoir
Kimilerine göre, insan biçimine bürünmüş bir mutlak kötülük, kimilerine göreyse bir özgürlük savunucusu... İlk lanetli yazar...
Kişiliği kadar, hayat serüveni de yer yer karanlıkta kalan Sade'ın rezaletler, skandallar ve hapishane yılları ile dolu hayatını, kurmaya çalıştığı, yüksek sesle savunduğu sistemini inceliyor Simone de Beauvoir.
"Sade'ı Yakmalı mı?" kitabında sadece Sade'la değil, belki kendi kendinize bile itiraf edemediğiniz taraflarınızla da yüz yüze geleceksiniz.
(Arka Kapak)
-
Baskı Tarihi:Kasım 1997
-
Sayfa Sayısı:80
-
ISBN:9789753637695
-
Orijinal Adı:Faut-il Bruler Sade?
-
Çeviri:Cemal Süreya
-
Yayınevi:Yapı Kredi Yayınları
-
Kitabın Türü:
Benim gibi Sade ile ilgili merakınız varsa bu kitap sizin için biçilmiş kaftan diye biliriz.
Kitapta Sade`nin kişilik analizleri, diğer yazarların onun hakkında düşündükleri, Simon De Beauvoir`in kendinin de Sade hakkında yorumları mevcut.
Yer yer yumuşaltılarak okura sunulan, yer yer Sade`den tiksindiren bilgiler yer alıyor. Eğer Sade`nin her hangi kitabını merak edip okumadıysanız, karar vermek için ilk önce okunulması gereken kitaptır.
Benim aklımda sorular vardı bu kitap`dan önce. "Ne kadar kötü olabilir ki?" demiştim. Belki ne zamansa okuyacaktım. Bu kitap tüm sorularımın çözümünü verdi.
Kesinlikle Sade okumak yok Aysel :)
Sade`den tiksinmeden keyifli okumalar :))
Öncelikle Sade'nin herhangi bir kitabını okuduysanız yada Sade ile ilgili merakınız varsa kesinlikle bu kitabı okumalısınız. İlk başka yazarın hayatı ile ilgili bilgileri arada kendi yorumlarını katarak bize aktarıyor. Sonra yazarın düşüncelerini kitaplarında alıntılarla analiz ediyor ve arada başka yazarların Sade hakkında görüşlerini paylaşıyor. En sonralarına doğru tarafsız bir gözlemle sade'yi enine boyuna inceliyor. Bu kitabı okursanız Sade'nin nasıl bir insan olduğunu kitaplarında gösterdiğinden yada internetteki basit bilgi yığınlarında çok farkı bir yaşamı olduğunu göreceğinizden eminim. Son olarak Sade'yi pdf'i gönderdiğim arkadaşlara kitabın iki kere üst üste konduğunu aslında 39 sayfada bittiğini söyleyeyim.
Simone De Beauvoir'in kitaba seçtiği ismin bende merak uyandırmasıyla başladım aslında okumaya. Herkes kadar yüzeysel bir fikrim vardı Sade hakkında. Acaba önyargı mı, yazar buna mı parmak basıyor diyerek devam ettim. Aristokrat yazar hayatının büyük çoğunluğunu akıl hastanesi ve hapishanede geçirmiş. Neredeyse tüm toplumsal değerleri reddediyor. Sapkın noktaları insanı rahatsız edici boyutta. Kitapta diğer yazarların da hakkındaki fikirlerine yer veriliyor, kıyaslama yapılıyor. Son bölüm ise, Beauvoir'in kendi fikirleri ve analiziyle tamamlanıyor.
Kitaptan 26 Alıntı
Asıl üzülünecek şey çocukluğu üstüne iyi bir bilgimiz olmamasıdır. Valcour hikayesini bir otobiyografi taslağı olarak ele alırsak Sade'nin duygulanmaya da zorlanmaya da erken yaşlarda başladığını görürüz. Kendi yaşıtı olan, Bourbon'lardan, Louis Joseph'in yanında yetişmiş. Küçük prensin bencil kibrine karşı kendini öfkeyle ve sert kavgalarla savunduğu için saraydan uzaklaştırıldığı sanılıyor. Daha sonra karanlık Saumon şatosunda ve çürümüş Ebreuil manastırında geçirdiği günler düş gücünü etkilemiştir kuşkusuz.
Sade'ı Yakmalı mı?, Simone De Beauvoir
Diderot'ya göre saf, sağlam ve türün yaşamasına yararlı olan cinsel istek hayatın kendisi demektir ve getirdiği tutkular da hayat kadar iyi, bereketli tutkulardır,
Ya olduğum gibi alın ya da bir kez daha vurup öldürün beni. Çünkü değişmeyeceğim.
Yürekli bir çocuk korkutmuştu bu devi... çekingen, korkak bir hale gelmişti. Savaşmak düşüncesinden daha tehlikeli bir şey vardı: Güçlerin eşitliği.
Şöyle diyor: İş, başarabileceğimiz en sert şokla sinirlerimizin bütününü sarsmaktan ibarettir. Acı, zevkten daha canlı ve etkin olunca başkalarından elde edilmiş böyle bir coşkunun bizde meydana getireceği şoklar, aslında daha yüksek bir titreşim taşıyacaktır. O titreşimdeki sertliğin şehvet algılarına dönüşmesi...
Güzellik çok basittir; bilinci yalnızlığından, bedeni kayıtsızlığından sıyıramayan entelektüel bir yargıyla kavranır; çirkinlik ise aşağılanır. Çirkefe dadanmış kimse, yaralayan ya da birine kendini yaralattıran bir adam gibi, etinde yaşamaktadır; o aşağılanma duygusu aklı yutan, tek tek bireyleri birleştiren bir uçurum haline gelmekte ve Sade sadece işte böyle dövülmüş, içine girilmiş, kanı akıtılmış olarak usandırıcı varlığının ötesine geçmekte, ondan kurtulmaktadır.
Yazı sayesinde iyilik, ikiyüzlülüğe ve ahmaklığa bitişik olduğu anlarda uğursuz onurunu korur; suç kendi büyüklüğü ölçüsünde suçlu kalır, can çekişen bir vücutta özgürlüğün elle dokunulur bir yanı olur.
Size büyük gerçekler sunacağım. Dinleyeceksiniz onları, üstlerinde düşüneceksiniz; hepsi hoşunuza gitmez belki, ama sevdiğiniz kısımları da olacak. Aydınlığın ilerlemesine benim de kattığım bir şeyler olacak, buna sevineceğim.
Erdem dendiğinde şöyle konuşmuştur: Hareket yoksunluğuna bakın! Ne soğuk! Beni coşturan, kışkırtan bir şey yok. Zevk mi yani o da? Ama tutalım ki tersim yaptınız neler değişecek? Duygularınız gıcıklansa sözgelimi! Bir yerim acısa sözgelimi! Sonra da ekler: Mutluluk yalnız kışkırtıcı şeydedir ve yalnız kışkırtıcı suçtadır. Çağının uğraştığı hedonizmi açıklamak bakımından bu kanıt oldukça önemli.
Cinselliğe, şeytansı bir genişlik kazandırabilmek için suç ortakları gerekmektedir. Onların varlığıyladır ki birine uyguladığımız, ya da birinin bize uyguladığı cinsel edim, olağan anlarda eriyip gideceği yerde güvenli bir biçime bürünebiliyor. Böyle bir gerçeklik kazandıkça da her türlü suç, her türlü kıyıcılık mümkün olabilmekte, olağanlaşabilmektedir; o suçla, o kıyıcılıkla öyle bir ilgi, öyle bir yakınlık kuruluyor ki artık onu kötüye yormak iyice güçleşiyor; şaşırmak için, korkmak için kişinin kendine uzaktan, başkalarının gözüyle bakması gerekiyor.
