Ünlü Alman şair Schiller'in bir makalesinde saptadığı, edebiyatta saf ve düşünceli yazar yada okur olma durumundan esinle ismini koyduğu bu konferans notlarında Pamuk; bir romanı okurken kafamızdan geçenleri maddeler halinde vererek başlıyor, yazarın duyumsal deneyimi dediği Yazarın Gücü 'nü açıklıyor, romanda modern karakter anlayışının Shakespeare'den başlayarak Tolstoy'un gelişimi ile olay kurgusunun ve zamanın yaratılışını inceliyor, Dostoyevski'nin verdiği bilginin kelimesel iken Tolstoy'un görsel olduğundan ve kendisinin de eski ressam olmasından hareketle (ki kendisi kabul etmiyor) roman yazmanın kelimelerle resim yapmak olduğunu vurguluyor, müzeler ile romanlar arasındaki tarihi arşiv olma ilişkisini de kendini önemseme - farklı olma - siyaset maddelerinde inceleyerek vurguluyor ve her romanın hayat hakkında derin gerçek belirten gizli merkezi olduğunu, büyük edebi romanlarda bu merkezin belirgin olmayarak kolay bulunmamasının yada degişebilmesinin önemli özellik sayılacağını belirtiyor. Yazarın ana kaynakları Schiller'in yanı sıra #gyorgylukacs ın Roman kuramı denemesi ile Forster'ın Roman Sanatı eserleri olmuş. Ayrıca yazarın 22'sinde aniden resmi neden bıraktığını, bazı romanlarında kimlerden esinlendiğini ve yazın sanatına genel bakış açısını da öğreniyorsunuz.
Açıkçası, #nobeledebiyatödülü sahibi yazarın yazar olmak isteyenlere edebi örneklerle dolu nasihatı olan eseri 3 saatte keyifle okudum. Tavsiye ederim.
