"Ağlama anne" dedim. Söylenebilecek hiçbir söz yoktu. Ama sessiz gitmek, kalanları ölüme terk etmekti. Güçlü görülmeliydim. Kendimi zorlayarak, "Gözyaşlarımı sakla. Asıl onlara çok ihtiyacımız olacak." dedim.
Roman karakteri değişmez, roman kahramanı ise kendisini dönüştürür. Gerçek kahramanlık budur, çünkü dünyayı ancak onlar dönüştürür. Çanakkale de düşman askerler cephede dostluk kurmuş ve dost ayrılmışlardır.
Tarih, ders almadıkça tekerrür eder ve yalnızca deliler aynı şeyi tekrar tekrar yaparak farklı bir sonuç bekler. Savaşları zenginlerin çıkarlarını koruyan politikacılar çıkarır ve daima yoksullar cepheye sürülür.