Safahat
Mehmet Akif ErsoySafahat Sözleri ve Alıntıları
Safahat sözleri ve alıntılarını, Safahat kitap alıntılarını, Safahat en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Safahat, bugün temel dinî kitaplarımızdan sonra Türkiye'de en çok ve hiç kesilmeden basılan, yayılan ve okunan bir eser olduğu gibi, Akif merhum da her sene artan bir sevgi ve saygı ile milletçe benimsenmekte ve saygıyla anılmaktadır. Hakkında birçok yazılar, kitaplar yazılmakta ve araştırmalar yapılmakta, şahsının ve millete hizmet için gösterdiği yolun değeri, her gün daha fazla anlaşılmaktadır.
Sayfa 17
Dalgalansın da denizler gibi kalbinde celâl;
Görmesin dîdelerin reng-i sivâ,reng-i zılâl!
//
Allah'ın azameti kalbinde denizler gibi dalgalansın,
Gözlerin Allah'ın dışında başka bir renk, bir gölge görmesin.
İki çeşit insan vardır ;
Zaman geçtikçe hatalarıyla yüzleşen,
Zaman geçtikçe yüzsüzleşen.
"Yıllar geçiyor ki, ya Muhammed,
Aylar bize hep Muharrem oldu!
Akşam ne güneşli bir geceydi ...
Eyvah, o daleyl-i matem oldu!
Alem bugün üç yüz elli milyon
Mazlfima yaman bir alem oldu:
Çiğnendi harl'm-i paki Şer'in;
Namusa yabancı mahrem oldu!
Beyninde öten çanın sesinden
Binlerce minare ebkem oldu.
Allah için, ey Nebiyy-i ma'süm,
İslam'ı bırakma böyle blkes,
İslam'ı bırakma böyle mazlum."
Sayfa 219 - Hece YayınlarıKitabı okudu
Haya sıyrılmış, inmiş: Öyle yüzsüzlük ki her yerde ...
Ne çirkin yüzler örtermiş meğer bir incecik perde!
Vefâ yok, ahde hürmet hiç, emanet lâfz-ı bi-medlûl;
Yalan râic, hıyânet mültezem her yerde, hak meçhûl.
Yürekler merhametsiz, duygular süflî, emeller hâr;
Nazarlardan taşan ma'nâ ibâdullahı istihkàr.
Beyinler ürperir, yâ Rab, ne korkunç inkılâb olmuş:
Ne din kalmış, ne îman, din harâb, îman türâb olmuş!
Mefâhir kaynasın gitsin de, vicdanlar kesilsin lâl!...
Bu izmihlâl-i ahlâkî yürürken, durmaz istiklâl!
#GazaStarving
Ben sefâletten ölürken seni sıkmazsa refah,
Hak erenler buna ummam ki desin: Eyvallah!
Şöyle bir bak: Ne harâb ortalığın manzarası...
Ama hiç deşme sakın, çünkü yürekler yarası.
Hani, insan sesi çağlardı şu vâdîlerde...
Sor ki âfâka, o âlemler, o demler nerde?
Yemyeşil yurda çöken kapkara toprak rengi;
Dindi binlerce hayâtın ezelî âhengi.
Yok civârımda bugün aç yatanın pâyânı;
Her perîşan yuva bir âile kabristânı!
