"Canım sevgilim, gidiyorum,
asla dönmemek üzere.
Seni böyle sevmek,
sevgilim, ve seni kaybetmek
benim şanssızlığım, ah, böyle sevmek seni,
Doğuyor üzerime keder, güneş gibi."
"Unuttuk biz
asla doğmayan, ve asla gerçek olmayan
O sakin akşamına bir an olsun bakamayan
yolcuyduk biz, ne bir şey isteyen
ne ağlayan, ne de dua eden
O yolcuyduk biz, ölen."
"24 Mart 1976 da Arjantin'de bir darbe daha olmuştu, aynı gün on beşime basmıştım. Gelecek planlarının ve hayallerin tohumlarını atacağım, ben olgunlaştıkça onların meyve vereceği bir dönem başlamalıydı aslında hayatımda. Ülkem buna olanak sağlamalıydı."
Çünkü bu dünyadaki herkesin kendine ait bir yeri, sadece ölümden sonra gidilmeyen basit bir cenneti olmalıydı ve yaşamın bütün amacı da bu cenneti bulmaktı.