Hayat bir zıtlıklar yumağıydı, yaşamak ve ölmek gibi. Ona anlam katan da buydu ve tıpkı bu akşam olduğu gibi bazen, bu kutupların arasında bir uyum oluştuğunda, tıpkı aynalar gibi birbirini yansıtmaya başlıyorlardı ama arada ki görüntüyü yakalamayı başaramazsak, o da sonsuzluğa karışıp gidiyordu.