Dinin öznenin içine girip dindarlığa dönüşmüş olması tarihsel bir gelişmedir. Gel gelelim, dünyevi olanın orta yerindeki cansız dindarlık hücreleri zehre döner. Nietzsche'nin her şeyi beslediğini iddia ettiği o kadim güç tümüyle dünyeviliğin alanına girmelidir ama bunun yerine düşünümsellikten uzak bir tavırla kendini muhafaza eder ve düşünümden tiksinen o sınırlamayı bir erdem olarak yüceltir.